Kikkers.
(een imitatio van 'Kwallen' van Frans Kuipers)
Drijvende dril in de vijver,
Een tapijt van licht weerspiegeld in water,
Glanzende belofte van leven.
Krioelende kikkervisjes.
Elkaar verdringend in de kom.
Kwaakblazen als ballonnen.
(Ze bestaan slechts uit lucht.)
Ze lokken en verleiden.
(Eigendunk is hun motor.)
Met lange achterpoten
Vol kracht
Zetten zij zich af
Tegen vermeende vijanden
Kikkers.
Politici zijn kikkers
@Nel Goudriaan, 27 mei 2017
Pantoem over schrijven
Schrijven is boetseren, schrijven is formeren
Beelden onthullen en woorden weven
Schrijven is schrappen, schrijven is leren
Ploeteren, zwoegen en scheppen van leven
Beelden onthullen en woorden weven
Schrijven is de schaamte overwinnen
Ploeteren, zwoegen en scheppen van leven
Schrijven is opnieuw beginnen
Schrijven is de schaamte overwinnen
Kijken met de ogen van een kind
Schrijven is opnieuw beginnen
Onstuimig waaien als een wervelwind
Kijken met de ogen van een kind
Spelen met zinnen, spelen met woorden
Onstuimig waaien als een wervelwind
Luisteren naar klanken, luisteren naar akkoorden
Spelen met zinnen, spelen met woorden
Schrijven is schrappen, schrijven is leren
Luisteren naar klanken, luisteren naar akkoorden
Schrijven is boetseren, schrijven is formeren
@Nel Goudriaan januari 2017
Afhechten
Als ik naar mijn handen kijk
-getekend door de tijd-
zie ik weer de jouwe
met voorzichtige vingers
trekken zij de draden los
van de schapenwollen trui
een fragiele draad
verbindt ons
mijn armen bewegen mee
op jouw ritme
mijn polsen wiegen losjes
de taaie strengen wol
langzaam verdwijnt de trui
draden vormen zich tot bollen
wachtend op
een nieuwe lente
nu jouw draad is afgehecht
rest mij niets meer dan
de mijne op te pakken
en de eindjes aan elkaar te knopen
@Nel Goudriaan november 2016
Vloeibaar
de eikenhouten tafel
vol noesten en nerven
draagt tevergeefs
mijn onbeschreven blad
woorden stollen in mijn pen
de inkt lijkt opgedroogd
plots een windvlaag
het blad waait op
-te licht bevonden-
ik loop naar buiten
adem frisse lucht
zie een merel
die opvliegt uit het natte gras
een naaktslak laat sporen na
weer binnen
strijk ik mijn vochtige hand
over het naakte blad
en pak opnieuw mijn pen
de kobaltblauwe inkt
laat vreemde vlekken na
en ongekende werelden
bevloeien nu mijn blad
@ Nel Goudriaan
12-02-2017