De schrijfster en haar pen
Traag krast haar pen over het stille schrift
Het wit kleurt blauw en in de verre hoeken
een stoffig grijs verwant aan oude boeken
Dan stokt zij, blokkeert zij en saboteert haar drift
Om met een pen weer aan de slag te gaan
voorovergebogen haar lippen gesloten
schrijft zij woorden in akkoorden vastbesloten
niet te versagen, niet te klagen maar open te staan
Aan zee gezeten op het strand
luistert zij naar wonderlijke klanken
schrijft ze met een stok in ‘t zilte zand
Woorden en letters versmelten in elkaar
laten zich drinken als godendranken
Nel Goudriaan, 9 november 2019
Zorgmantel
uitgediend en afgedragen
eenzaam vod waaraan herinneringen kleven
als kauwgum op een grijze steen
afgeleefd en uitgedaan
een lap, een lomp, een lor
waaraan het zweet kleeft
van een sleets geworden rug
afgetakeld en verarmd
tot rafels en tot flenters
waarin de jaren zuchten
van toegewijde zorg
Nel Goudriaan, 19-10-2019