Herinneringen · 16. maart 2018
Het kan geen toeval zijn: vandaag kwam het gedicht ‘Mimosa’ van J. C. Bloem mijn mailbox binnen met daarin de volgende regels: ‘Zonlicht waast door wein’ge kieren heen Als een gouden uitgeblazen adem’ Een prachtig beeld; het zonlicht grijpt elke kans aan om door te komen en vult met haar adem zelfs een bijna afgesloten ruimte. Ik denk aan straatstenen waartussen soms een mooie bloem tevoorschijn komt, terwijl er nauwelijks vruchtbare aarde aanwezig is. Maar er is geen leven zonder de...